Levensvreugde
keert vlammend terug
De bodem van de put
Best een vies werkje bij vlagen, soms heerlijk verhelderend, maar vooral intens vermoeiend. Tot een nulpunt moest ik. Alles loslaten, alle zekerheden. De angst aankijken dat ik misschien wel mijn huis uit moest omdat ik niet meer kon werken en dus ook de huur niet meer zou kunnen betalen. De angst aankijken dat dit misschien nooit meer over zou gaan.
En wie ben ik dan nog?
Zonder die glimmende stickers van ‘goedverdienende vrouw bij ‘de televisie”, ‘ceremonie-leider bij Ecstatic Dance’, ‘voice-over’, ‘workshop-leider’, ‘sound-healer’, ‘familie-opsteller’ op mijn voorhoofd… ?
Alles viel weg.
Ik liet die dood een beetje toe.
En ik werd weer IK. Marije. Gewoon Marije.
Vanuit pure vreugde, vanuit mijn innerlijke vuur? Vanuit wie Ik Ben?
En zo stond ik afgelopen vrijdag voor het eerst in jaren weer mijn eigen workshop te geven. Over Het Leven. En over De Dood.
Ook, en misschien wel júist, als die modder nog eng voelt.
Van modder naar goud
Modder omzetten in Goud.
En mijn lol
Hallo Jij… Stralende Ziel… Welkom op Aarde… ga je mee spelen?
Mijn creatie-kracht gaat goed op de energie die ik heb gekregen van de start van het drieluik afgelopen vrijdag.
Ik ben over een drempel gestapt en voel nu daadkracht om die eindeloze stroom aan ideeën in mijn hoofd (Manifestor hè… het gaat maar door) ook daadwerkelijk te aarden, vorm te geven.
En deze vreugde deel ik zo graag… want die is zo lekker aanstekelijk… voel je ‘m ook door het scherm heen?